W 2019 r. Unia Europejska określiła wytyczne dotyczące dostępności cyfrowej w "Europejskim akcie w sprawie dostępności", w skrócie EAA. Celem jest zapewnienie wszystkim równego dostępu do telekomunikacji, oprogramowania i Internetu.

Ogólnie rzecz biorąc, dostępność oznacza, że każda osoba, niezależnie od wieku lub niepełnosprawności fizycznej, ma dostęp do usług, towarów lub budynków. EAA określa zakres, w jakim rynek UE powinien być ukierunkowany na większą dostępność i jakie zmiany legislacyjne należy wprowadzić przed wdrożeniem.

Europejski akt w sprawie dostępności powstał na podstawie dyrektywy w sprawie dostępności stron internetowych z 2016 r. EAA doprecyzował i udoskonalił te wytyczne. Obszary takie jak automaty sprzedające, programy telewizyjne i Internet zostały dodane i są teraz przewidziane w EAA.

Państwa członkowskie UE muszą teraz opublikować odpowiednie przepisy na szczeblu krajowym do czerwca 2022 r., które odnoszą się do punktów określonych w EAA. Przepisy te muszą następnie zostać wdrożone przez przedsiębiorstwa do 2025 roku. Przepisy wynikające z EAA zastąpią obecne wytyczne dotyczące dostępności, które różnią się w zależności od kraju. Nowa ogólnoeuropejska podstawa dostępności ma teraz to zmienić: W ramach UE powinny wówczas obowiązywać stosunkowo ujednolicone przepisy na poziomie krajowym. Warto również zauważyć, że nowa ustawa o dostępności obejmuje teraz również firmy prywatne i nakłada na nie odpowiedzialność. Wcześniej dostępność dotyczyła tylko organizacji publicznych.

Produkty i usługi, których dotyczy EAA, obejmują:
- Smartfony i tablety
- Usługi handlu elektronicznego
- Komputery i systemy operacyjne
- Telewizory i usługi telewizji cyfrowej
- Usługi bankowe i bankomaty, a także automaty biletowe
- E-booki
- Systemy i usługi transportu publicznego (transport autobusowy, kolejowy, lotniczy i morski)

Dlaczego Europejski akt w sprawie dostępności jest tak ważny:
EAA umożliwia sprawiedliwe i równe uczestnictwo w życiu społecznym wszystkim ludziom, niezależnie od wieku i możliwych ograniczeń. Według Federalnego Urzędu Statystycznego (2017) 7,8 miliona osób w samych Niemczech zalicza się do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. 97% z tej grupy nabyło niepełnosprawność w trakcie swojego życia. Siłę nabywczą tej grupy szacuje się na około 720 miliardów euro rocznie. Projekt ustawy jest zatem również rodzajem bodźca gospodarczego, który ma na celu rozszerzenie rynku poprzez dostępność, a zatem powinien również przyciągać firmy zorientowane na zysk.